Mistrz i Małgorzata – Michaił Bułhakow
Kolejna powieść, bez powrotów do której nie wyobrażam sobie mojego czytelniczego życia.
Dwutorowo opowiedziana fabuła wciąga, bawiąc czytelnika, a jednocześnie zostawiając miejsce na refleksję.
Do Moskwy lat 30 przyjeżdża z wizytą sam … Szatan. Jego barwna i pełna indywidualistów świta wprowadza w mieście niemałe zamieszanie, obnażając absurdy, które funduje w codziennym życiu swoim obywatelom Związek Radziecki.
Jednocześnie, śledzimy losy Jeszui Ha-Nocri i Poncjusza Piłata, którzy spotykają się w znanych nam z Biblii okolicznościach.
Co mają wydarzenia z Jerozolimy do Moskwy w latach 30? Otóż, tytułowy bohater, nazywany przez swoją ukochaną Mistrzem, jest autorem powieści o Joszui i Poncjuszu Piłacie. Jednak żadne moskiewskie wydawnictwo nie chce tej książki wydać. Zatem, Mistrz postanawia zerwać ze światem i zamyka się w szpitalu psychiatrycznym. Jego ukochana – tytułowa Małgorzata -chcąc odzyskać Mistrza, decyduje się na pakt z samym diabłem.
Mistrz postępuje więc tak samo jak Poncjusz Piłat – nie mając siły walczyć o swoje zdanie, daje za wygraną, odpuszczając walkę o swoją sprawę.
Bułhakow również, tak jak jego bohater Mistrz, nie mógł nawet marzyć o wydaniu „Mistrza i Małgorzaty” w całości. Powieść początkowo ukazała się w odcinkach, w miesięczniku „Moskwa”. Jednak w wersji nieocenzurowanej wydana została dopiero w roku 1973, na wiele lat po śmierci Michaiła Bułhakowa.
“Mistrza i Małgorzatę” przenoszono na ekran niejednokrotnie, w różnych formach – filmów pełnometrażowych i seriali telewizyjnych.
